نماد اصفهان که یک شاهکار گرافیکی تاریخی است، از سه قسمت تشکیل شده، قسمت سر انسان در واقع سر شهریار صفوی است که کلاه قزلباشی بر سر و تیر و کمانی در دست دارد، بخشی از این نگاره تنه شیر به نماد برج اسد، نشان ثروت و مکنت است که بر همین اساس به ضرابخانه صفوی اشاره دارد و دم این شیر یک اژدهای اسطوره ای است که عربها آن را تنین و ساسانیان گو زهر می‌نامیدند؛ تنین نماد اهریمن است و همیشه درصدد بلعیدن نور و خورشید بوده است.
با خلاقیت صفویان، صورت فلکی قوس از تیراندازی نیم اسب و رخ رو به جلو به کمانداری نیم شیر و رخ رو به پشت درآمد که دم اژدها گونه‌اش را نشانه رفته است. این حالت، گذشته از آنکه بیانگر تعلیق دائمی اصفهان بین پرباران‌ترین (آذر) و خشک‌ترین (مرداد) فصل‌های سال است، دلالت معنایی بلندی دارد که آمیخته با اندیشه‌های عرفانی است؛ در این بین، تصویر اصیل این نماد بر سر در بازار قیصریه (به عنوان مردمی‌ترین عرصه پیوندهای اجتماعی) یادآور این آموزه بزرگ است که چگونه می‌توان با خرد و شجاعت بر اژدهای نفس غلبه و خیر را بر شر پیروز کرد.
در نگاره منقوش سر در بازار قیصریه تصویری از خورشید هم وجود دارد که وجه تمایز بین نماد قوس با این نگاره است؛ در این تصویر شهریار صفوی در حالت پارتیزانی ( حملات سریع و نامنظم ) است و در حال عقب نشینی به سمت اژدها تیراندازی می کند تا اهریمن، خورشید را نبلعد؛ چرا که خورشید نماد اهورامزدا و پاکی و گو زهر نماد اهریمن و پلیدی است، بنابراین شهریار صفوی در نماد مدافع نیکی‌ها در برابر پلیدی ‌هاست. اژدها، شهریار صفوی و شیر یک پیکره‌اند، اگر تیر از کمان رها و اژدها کشته شود، شیر و شهریار هم نابود می‌شوند و این بیانگر معلق بودن جهان میان خیر و شر است، چرا که تیر باید اژدها را نشانه رود، ولی رها نشود و اژدها سرگرم تیر باشد و نتواند خورشید را ببلعد.